امروز بهترین روزِ عمرم بود. روزی کاملاً باورنکردنی. «باورنکردنی»، از آن اولین لحظه شروع شد و تا آخرین لحظه ادامه پیدا کرد.
شاید یک روزی درباره‌اش نوشتم.
- ۳۴۵ بازدید
- ۲۴ بهمن ۹۷، ۱۹:۴۴
هالی هیمنه
دسته بندی
- از زندگی (۱۵۴)
- از کتاب (۳۱)
- از روز (۱۴)
- از دنیایی دیگر (۳۸)
- داستان (۲)
- متفرقه (۱)
- از سینما (۱)
- نقل قول (۲)
- از گذشتهها (۱۵)
- نامهها (۳)
آخرین نوشته‌ها
برچسبها
خواندنی
از همه جا
- ۱۴۱. جاده | از وبلاگِ نامناپذیر
- ۱۴۰. دشمن بزرگ | از وبلاگ دچار باید بود
- ۱۳۹. اندوهِ مِه | از وبلاگِ نامناپذیر
- ۱۳۸. تَه | از وبلاگِ مورد عجیب هانس شنیر
- ۱۳۷. برای همه بودن... | از وبلاگ دچار باید بود
- ۱۳۶. خودقرنطینگی | سپهرداد
- ۱۳۵. بیکفایتی و قرنطینه | غمی
- ۱۳۴. توی کتاب «التواریخ الحاکمین، الناکثین و الخائنین» اومده | غمی
- ۱۳۳. شو آف (دربارۀ کرونا، و تابعیتِ بچههای مادر ایرانی پدر غیرایرانی) | سپهرداد
- ۱۳۲. کابوس، نقطهی سفید ندارد، نقطهی خاکستری هم ندارد. تامّه، سیاه است.
- ۱۳۱. رستگاری در ابرها | Medium Shot
- ۱۳۰. ممد کل و ارزش والای زن :: سرندیپ
- ۱۲۹. امیدهایی از جنسِ آبمقطر | همیشۀ متروک
- ۱۲۸. تجربۀ زیستِ مهاجران غیرقانونی در ایران | سپهرداد
- ۱۲۷. خاطرات کاذب! | محال
- ۱۲۶. آن بند (در بابِ آزادی) | دچآر باید بود..
- ۱۲۵. زیر پل | کوچ
- ۱۲۴. در نیمه راه رسیدن به حق | حقِ شناسنامهدار شدنِ بچههای مادر ایرانی پدر خارجی | سپهرداد
- ۱۲۳. Also delete for... | کازی وه
- ۱۲۲. در ستایش فراغت | همیشهی متروک
- آرشیو لینکهای روزانه